اینکه یک مداح شهرستانی، آن هم نه از مرکز استان که از شهرستانی در مازندران، این همه مشهور شود، معلوم است یک دم و دستگاه رسانه‌ای او را به مخاطبان سراسر کشور معرفی کرده‌اند. مداحی که حالا سرشناس‌تر از خیلی مداحان پایتخت‌نشین است، کسی جز حاج محمدرضا بذری نیست که با مداحی‌ها و نوحه‌خوانی‌هایش، بخشی از گویش فراموش‌شده مازندرانی را هم احیا کرده است.
هیأت یافاطمه الزهرا بابل در سال 1379 تاسیس شد. محمدحسین طبرستانی‌راد، محمدرضا بذری، محمد قلبی، رضا چوپانیان و مرحوم حجت‌الاسلام نیرومند موسسان این هیأت بودند. این افراد، هیأت‌های محلی و سنتی داشتند و تصمیم گرفتند برای خودسازی معنوی یک محفل مجموعه دوستانه ایجاد کنند. با این هدف، هیأت سیار خانگی یا فاطمه الزهرا (س) کلید خورد که اولین جلسه آن هم در خانه حاج محمدرضا بذری مداح این هیأت برگزار شد. بعد از مدتی با افزایش جمعیت این هیأت و اینکه دیگر خانه‌ها پاسخگوی حضور مردم نبود، سازمان‌دهندگان هیأت تصمیم گرفتند مکان ثابتی برای برگزاری هیأت فراهم کنند.
امامزاده عبدالله بابل در زمان مبارزات انقلاب اسلامی و دوران دفاع مقدس، محل تجمع رزمندگان اسلام بود، اما بعد از چند سال از پایان جنگ، دیگر جایگاه خود را از دست داده بود و تنها زیارتگاهی برای مسن‌ترها بود. هیأتی‌های بابل، این امامزاده را برای برگزاری مجالس خود انتخاب کردند و راهی این امامزاده شدند. البته، اول قصه، فضای برگزاری مجلس در این امامزاده برای آن‌ها 250 متر بود که با بازسازی‌ها و گسترش چندباره فضا، امروز چندهزار متر است.
این هیأت در حوزه رسانه، مرکز رسانه‌ای بیت‌الزهرا را راه‌اندازی کرده است و تلاش دارد در هر کار و اقدامی یک پیوست رسانه‌ای قوی داشته باشد. در این واحد رسانه‌ای، بچه‌های هیأت آموزش رسانه‌ای می‌بینند تا هرکدام در یک حوزه متخصص شوند. بنابراین هیأت، محل آموزش و تربیت رسانه‌ای اعضای آن هم شده است.
این هیأت در شبکه‌های مجازی، رسانه‌های شنیداری، صداوسیما، مطبوعات و خبرگزاری‌ها دارای گروه ویژه‌ای است و تمام برنامه‌هایش را در این قالب‌ها پیش می‌برد.
همان‌طور که نوشتیم، کار رسانه‌ای در هیأت‌های شهرستانی با هیأت‌های تهران فرق دارد. در مجالس تهران شهرت مداح توجه رسانه‌ها را برمی‌انگیزد، اما در شهرستان‌ها باید آن‌قدر کار و تلاش کرد تا رسانه‌ها گوشه چشمی به یک هیأت داشته باشند. هیأت یا فاطمه الزهرا بابل با اقدامات و تلاش‌هایش به خصوص در بعد رسانه توانسته خود را در معرض دید و توجه رسانه‌های بزرگ قرار دهد؛ با این تفاوت که این نگاه و توجه، لزوماً شخص‌محور نیست بلکه مجموعه‌محور است و همه حول محور هیأت دیده می‌شوند.
میانیگن سنی اعضای این هیأت، جوان و نوجوان است که آموزش دیده‌اند و در بخش‌های مختف فعالیت می‌کنند.