هیأت یا مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

برگزیده اولین مهرواره هوای نو - سال 1400-1401

هیأت یا مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

هیأت یا مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

تهران / اسلامشهر

شایسته تقدیر

هیأت / محور اصلی / تولیدات هیأت

اولین مهرواره هوای نو - سال 1400-1401

پای کار تولید ایرانی

اسلامشهر، پرجمعیت‌ترین شهری است که با داشتن حدود 600 هزار سکنه، مرکز استان نیست و البته از شهرستان‌هایی است که از به هم پیوستن دهستان‌های گوناگون تشکیل شده. داشتن 10 امامزاده و بقعه متبرکه در گوشه جنوب غربی پایتخت، نشان می‌دهد که با شهری مذهبی و البته مهاجرپذیر سروکار داریم.

واوان ـ که بخش کوچک‌تری از اسلامشهر است ـ میزبان هیأت «یامهدی» بوده است. آن‌ها در سال 1380 و از یک جلسه خانگی چهار نفره با محوریت حجت‌الاسلام سیدحسین موسوی و سه تن از محصلین دوران دبیرستان شروع کرده‌اند. نه فکر کنید، این جلسه صاحب تشکیلاتی بوده. همان چهار نفر هم بدون بلندگو دور هم جمع می‌شدند و هدفی جز ایجاد و برقراری پایگاه نورانی نشر و تبلیغ معارف اسلام و اهل بیت علیهم‌السلام نداشتند. آن‌ها در بضاعت مالی و نیروی انسانی، کم‌بنیه و کم‌شمار بودند اما می‌خواستند برای نظام جمهوری اسلامی و دین اسلام کادرسازی کنند. برای همین، یکی‌یکی موانع را از پیش پا برداشتند و اول، سیستم صوتی ساده‌ای خریدند و جلسات خانگی خود را در خانه‌های مختلف ادامه دادند. حالا جمعیتشان بیش‌تر هم شده بود.

از سال 85 جمعیت زیادی از جوانان و نوجوانان به این جلسه آمدند و دیگر نمی‌شد هیأت را در قالب جلسات خانگی برگزار کنند. به همین دلیل، مجبور شدند جلسات را به مساجد واوان ببرند تا مردم بیش‌تری بتوانند در برنامه‌های هیأت حضور پیدا کنند. مساجد هم عاقبت برای آن‌ها کوچک و تنگ شد. مهم‌تر اینکه دفتر و پایگاهی برای جلسات خود نداشتند و اگر کسی می‌خواست به عاملان هیأت مراجعه کند، جایی نبود. فکر یک نفر کار کرد که گفت: بیایید برای خودمان مسجد بسازیم تا به تعبیر امام خمینی (ره) یک سنگر جدید داشته باشیم. کلنگ احداث مسجد حضرت موسی بن جعفر (ع) واوان در اواخر دهه 80 به زمین خورد و سال 1390 فعالیت خود را در طبقه نخست مسجد آغاز کردند.

سال‌ها بعد، آن‌ها دیگر یک هیأت ساده برای برپایی روضه و سوگ نبود. بلکه با توصیه‌های اول سال رهبر انقلاب به حوزه تولید هم وارد شدند و نشان تجاری «چای هیأت» را به ثبت رساندند. چای ایرانی را از املش می‌خریدند و بعد از قرار دادن در حاشیه جلسات روضه، همان چای را به خانواده‌ها عرضه می‌کردند. با این طرح، علاوه بردرآمدزایی برای هیأت، سنت خرید از کالای ایرانی هم ترویج می‌شد. این کار هیأت علاوه بر مردم، مورد استقبال هیأت‌های دیگر هم قرار گرفت و چایشان را از هیأت یامهدی می‌خریدند.

چاپ کتاب ماندگاران 1 و 2 که به معرفی 6 تن از شهدای واوان می‌پردازد، چاپ کتاب شهیدان آهنگری، چاپ مجله خودجوش با رویکرد فرهنگی، تولید کفش پیاده‌روی اربعین، چاپ کتاب عارف 12 ساله، چاپ کتاب عوامل نشاط در خانواده، چاپ کتاب مثبت 3 و... از دیگر تولیدات این هیأت است. حالا شما بگویید که حقشان نیست مورد تقدیر مهرواره باشند؟