همان سالی که جنگ شد، هیأت مکتب‌الرقیه قزوین هم پا گرفت. صفورا چوپانی این کار را در روستای تاریخی به نام «اردبیلک» صورت داد و سال ۱۳۷۵ رسماً مجوزش را گرفت. چون خاستگاه هیأت، روستا بود، همیشه در محله‌های آسیب‌پذیر و نیازمند فرهنگی غرب قزوین برای بانوان فعالیت کرد؛ آن هم در خانه شخصی خانم چوپانی.
هیأتی با این زحمت و دیرینگی، بحق برگزیده رشته «هیأت و خانواده» شد؛ چون بانی آن در ۴۳ سال، الگوی تلاش برای فعالیت اجتماعی زنان خانه‌دار است. کار سختی هم هست که یک زن در فضای سنتی شهرستان بتواند همسر، بچه‌ها و قوم و خویش خود را در مسئولیت‌های اجتماعی به‌کار بگیرد.
دلایل این افتخارآفرینی، خیلی مفصل و جامع است، ولی به چندتایش اشاره می‌کنیم. اول این‌که به یک هیأت اکتفا نکرد و باعث تشکیل ده‌ها هیأت خانوادگی و فامیلی شد که هرکدامشان 50 تا 100 عضو دارند. به جز این، کارگروه مشاوره و روانشناسی راه انداخت که با تشکیل آن، مخاطبان مجموعه در زمینه ازدواج، فرزندآوری و حل مشکلات خانوادگی مشورت بگیرند. آن هم با سه مشاور، یک وکیل، یک روانشناس و یک جامعه‌شناس.
آن‌ها جایی را به نام «خانه صبر» درست کردند که در آن، افراد تاثیرگذار با میانجی‌گری و وساطت، اختلافات محلی و خانوادگی مردم منطقه را برطرف کنند. فقط در سال 1401 نزدیک به 20 مورد میانجی‌گری و حل اختلاف صورت گرفت.
آن‌ها سلسله نشست‌هایی با موضوع «عرفان‌های نوظهور مانع ازدواج» برگزار کردند و متخصصان حوزه فرق و ادیان را به این جلسات آوردند تا به شبهات حلقه عرفان و ازدواج سفید، جایگزینی زندگی زناشویی با تفریح و خوشگذرانی، خیانت زوجین به یکدیگر و توسعه فساد در جامعه و ... بپردازند.
آن‌ها همچنین سلسله نشست‌های نقش والدین در ازدواج آسان را راه انداختند که 50 نفر از والدین دارای فرزندان در شرف ازدواج در آن شرکت کردند.
هیأت مکتب‌الرقیه (س) برای برگزاری نشست بررسی حقوق زن و مرد در قانون حمایت از خانواده هم قدم پیش گذاشت و با حضور یک وکیل پایه یک، سرفصل‌های مهریه، اذن خروج زن از منزل، نفقه، تامین مالی خانواده، حقوق و وظایف مرد در خانواده را به مخاطبانش درس داد.
آن‌ها با یک کار قشنگ دیگر، همه زحماتشان را به ثمر نشاندند و واسطه ازدواج شدند که فقط طی یک سال 500 معرفی دختران و پسران جوان صورت گرفته که 50 تا از آن‌ها به ازدواج ختم شده است.
این هیأت، ده‌ها برنامه دیگر هم دارد که مجال گفتنش نیست.