نام حاج امیر عباسی را می‌شود در مجموعه انقلابی‌ترین ذاکران و ستایشگران کشور فهرست کرد. عاشق شهداست و مجالس آن‌ها را در هر جای کشور که باشد، معمولاً رد نمی‌کند. او در ایام شیوع کرونا، با اقدامی جالب از طریق فضای مجازی شخصی‌اش، مجالس خانگی را قبول می‌کرد و بی‌مزد و منت، همه را اجابت می‌کرد.
امیر عباسی، متولد شهر تهران و سال 1360 است. او از کودکی به نوحه‌خوانی و مداحی علاقه بسیاری داشته و پیش اساتید بزرگی به مداحی می‌پرداخت. نکته بسیار جالب در خصوص دوران کودکی‌اش این است که لکنت زبان داشته و به دلیل علاقه‌اش به نوحه‌خوانی، نگذاشته آرزوی نوکری امام حسین علیه‌السلام مثل یک رویای دوردست باقی بماند.
علاقه‌اش به مداحی، آن‌قدر جدی بوده که به گفته خودش، از دوران ابتدایی با چادرهای مشکی مادرش در پارکینگ منزلشان، مجلسی برای خودش درست می‌کرد و در آنجا نوحه می‌خواند. البته به دلیل لکنت زبان، کسی از مداحی و روضه‌خوانی‌اش استقبال نمی‌کرد. برای همین، وقتی به هیأت می‌رفت، به دلیل کنجکاوی زیاد، نزدیک مداح می‌نشست و او را زیر نظر می‌گرفت.
امیر عباسی نیز مانند شماری از مداحان معروف دیگر، زیر نظر افراد بزرگی در این حوزه رشد کرده است. حاج علی انسانی، حاج سعید حدادیان، حاج سیداحد خجسته، حاج رسول فیضی و حاج حسین فیضی از اساتید امیر عباسی هستند.
درست که او این روزها بیش‌تر به عنوان مداح شناخته می‌شود، اما در زمینه سرودن شعر و نوحه‌سرایی هم بسیار کاردرست و شاخص است و با سرودن اشعار و نوحه‌های انقلابی توانسته اثرگذاری فراوانی در نسل جدید مخاطبان داشته باشد.
این مداح انقلابی بس که به شهدا علاقه‌مند است، در یکی از محلات شهرک غرب تهران هیأتی موسوم به «محبین شهادت» راه‌اندازی کرده است. شاید همین کارهاست که داوران مهرواره هوای نو، او را در رشته اقدامات شاخص در زمینه نوحه بخش ستایشگری شایسته تقدیر کرده‌اند.