کاظم اکبری

برگزیده اولین مهرواره هوای نو - سال 1400-1401

کاظم اکبری

کاظم اکبری

مازندران /

برگزیده

ستایشگران اهل بیت علیهم السلام / محور اصلی / مداحی؛ مدیحه خوانی

اولین مهرواره هوای نو - سال 1400-1401

مداح دهه شصتی با تجربه همسایگی امام رضا علیه‌السلام

محمدکاظم اکبری متولد ۱۳۶۶ است و بچه قائمشهر مازندران. خانواده او زمانی که یک سال داشت به مشهد مقدس رفتند و همسایه حضرت رضا علیه‌السلام شدند. البته آن‌ها در سال ۱۳۷۹ دوباره به شهرشان ـ قائمشهر ـ برگشتند. محمدکاظم، اول کاری زیر نظر پدرش در عرصه قرائت قرآن و اذان فعالیت داشت و اوایل سال ۱۳۷۶ فعالیتش را در عرصه ستایشگری اهل بیت آغاز کرد.

او ابتدا در جلسات صبح جمعه حاج احمد واعظی شرکت می‌کرد و به ستایشگری اهل بیت علاقه‌مند شد. البته در این مسیر بیش‌ترین تاثیر را از بزرگ‌تر و استادش یعنی آقای حاج علی اکبری برده است.

اکبری اهل مطالعه است و هر هفته با تعدادی از مداحان در مباحث گوناگون بحث و گفت‌وگو می‌کند و کتاب‌هایی را مورد بررسی قرار می‌دهند. او در نوحه‌ها و مداحی‌هایش از آثار قاسم اسدی، محمد اسداللهی، امیر امیری، سعید ضیاءتبار، وحید پولای و رضا پیروی استفاده می‌کند و با این شاعران مانوس است. البته اکثر شعرها و سبک‌های خود را خودش تهیه و تنظیم می‌کند.

در شهر قائمشهر آئین‌های سنتی فراوانی برای مجالس اهل‌بیت علیهم‌السلام وجود دارد که در این بین به قلک‌شکنی و طشت‌گذاری پیش از شروع ماه محرم می‌توان اشاره کرد. قلك‌شكنی از آئین‌های ویژه پیشوازی ماه محرم در مازندران است كه در این مراسم، عاشقان سیدالشهدا علیه‌السلام و یاران باوفایش با پهن كردن پارچه‌های سبز در حسینیه، قلك‌های نذری جمع‌آوری شده را روی آنها قرار می‌دهند و دور آن می‌نشینند. سپس یك قلك سفالی توسط یكی از پیرغلامان شكسته می‌شود و بقیه قلك‌ها كه بیش‌تر پلاستیكی است، توسط حاضران باز شده و پول‌های داخل آنها شمارش می‌شود. مراسم سنتی طشت‌گذاری هم كه از قدمتی 400 ساله در مناطق آذری‌نشین ایران برخوردار است، از 50 سال پیش تاكنون در مسجد آذری‌های قائمشهر برگزار می‌شود.

هر ساله شب هفتم محرم در صفی‌آباد قائمشهر علم جدا شده امام حسین علیه‌السلام که ۱۲ لنگر به نیت ۱۲ امام دارد توسط بزرگان محل با نجوای نی و صدای طبل‌ها نصب می‌شود. سپس زنان با مجمع‌هایی بر سر که در آن شال‌های عَلَم موجود است، وارد حسینیه شده و روی آن می‌اندازند. پس از انداختن شال‌ها، علم به بیرون از حسینیه می‌رود و مردم قربانی‌ها و نذوراتشان را تقدیم حسینیه می‌کنند. در شب هفتم امام حسین، دوباره این عَلَم باز و چند تکه می‌شود.