عباس همتی

قبل از این‌که با عباس آقای همتی صحبت کنیم، نامش را در اینترنت جست‌وجو کردم. خیالم این بود که شاعری است شهرستانی اهل قزوین که با هدف‌گذاری فصل دوم هوای نو برای تحویل گرفتن شاعران غیرنامدار تهرانی، روی صحنه تالار وحدت رفته و تشویق شده است، اما واقعاً این‌طوری نبود. وقتی او را در فضای نت یافتم که ده‌ها شعر و نوحه و سرود از او منتشر شده بود و علاوه بر این‌ها او دستی هم در پژوهش شعر آئینی داشت. چنان‌که خودش هم می‌گوید: «متولد اردیبهشت ماه ۱۳۷۲ در استان قزوین هستم و بعد از گرفتن مدرک دیپلم به حوزه علمیه قم مراجعه کردم و در این شهر زندگی‌ام را ادامه دادم.»
همتی تقریباً ۹ سال ساکن این شهر مقدس بود و شاعری را از انجمن‌های ادبی قم شروع کرد. وقتی هم که قم باشی، مگر می‌شود از آن کسی که به او لقب «پدر شعر آئینی» داده شده، استفاده نکنی؟ این شاعر جوان از هم‌نفسی بزرگانی مثل استاد محمدعلی مجاهدی و استاد سیدمهدی حسینی برخوردار شده و با شاعرانی چون سیدمحمدجواد شرافت، سیدحمیدرضا برقعی و حسین بیاتانی حسابی جوشیده است.
بازگشت به قزوین و ادامه زندگی در زادگاه، او را از طلبگی و شعر آئینی جدا نکرده و همین حالا هم که ساکن قزوین است به دبیری در رشته معارف و ادبیات مشغول است.
عباس همتی می‌گوید: «حوزه فعالیت من، همیشه در شعر آیینی بوده و بیش‌تر آثاری را که خلق کرده‌ام، مربوط به این گونه شعری است که در قالب‌های شعر کلاسیک یا نوحه و سرود منتشر شده است.»
او همچنین در حوزه پژوهش شعر آیینی هم فعالیت دارد که نگارش یادداشت‌هایی با عناوین «زاویه نگاه‌های شاعران به تصویر دست سردار شهید سلیمانی»، «نقدی بر به‌کار بردن تعبیر رفیق نسبت به امام حسین(علیه‌السلام)»، «اهمیت شعر در آموزش معارف دینی به فرزندان» و «تفألی به مرثیه امام سجاد(علیه‌السلام) در اشعار حافظ» از آن جمله است.
این شاعر قزوینی یک خبر خوب هم به  ما می‌دهد و آن، انتشار مجموعه شعری به قلم اوست که ان‌شالله به زودی چاپ خواهد شد. نام این اثر «عهد» است و امسال یا نهایتاً ابتدای سال بعد به بازار نشر کشور می‌رسد.
همتی از شاعران پای‌کار مهرواره است و می‌گوید که برای بخش شعر کلاسیک و نوحه فصل سوم هم چند اثر فرستاده است؛ کارهایی که یک سروگردن از سایر آثار او بالاتر به نظر می‌رسند و شاعر، دوستشان دارد.