علی فارسی، متولد 1366 دانشآموخته رشته معماری، مدرس دانشگاه و مدیر مجموعهای به نام «شُبّر» است؛ مجموعهای که سال 1395 به منظور ترویج فرهنگ شیعی آغاز به کار کرده و از ابتدا تلاش کرده تا با خلق آثار هنری منحصربهفرد، قدمی در مسیر اعتلای فرهنگ شیعی بردارد.
این موسسه هرچند یک نهاد محصولپایه و فروشگاهی است، اما فارسی میگوید که نگاه مادی در این کار ندارند و فضای کارشان، ارزش افزوده دادن به محیطهای فرهنگی و مذهبی است. شبر از پرچمهای متفاوت تا طراحیهای مختلف لباس، کتیبه، شال، دکور و فرمهای تبلیغاتی، ساختارشکنیهایی دارد، اما کارخانه تولیدی مصنوعات سازهای خاص و فرمال نیست؛ بلکه یک مجموعه ایدهمحور است که هر آنچه نیاز مخاطب است به صورت برونسپاری یا تولید در خود مجموعه انجام میشود.
اما آنچه داوران هوای نو برگزیدهاند، دکوری است موسوم به «نقش محرم» که آقای فارسی دربارهاش میگوید: «این المان از نظر سازهای و حجمی از چوب، آینه، فلز فولاد فنری، ورق روغنی و تکنیک نقاشی در آینه ساخته شده است. پایه این کار، میتواند عَلَم را تداعی کند و در فرم اولیه آن ترکیبی از نقاشی و خطوط مختلف استفاده شده که یک پترن خاص از سناریوی داستانی را تداعی میکند.»
حصن حصین اباعبدالله، از سفینهالنجات شروع میشود و این دکور، تلاش میکند مراتب حصنها را به مخاطب نشان دهد. یعنی هم سفینهالنجات است، هم مصباحالهدی، هم قتیلالعبرات، هم ابوالاحرار و هم کهفالحصین. آنگاه در این سیر، چراغ و شمعدانی و شمشیر و نیزه و اسب و فطرس و اشک، نمادهای حاضر به شمار میروند که مقابل دیدگان مخاطب واقع شدهاند.
جدای از اینها خود اثر، اقتباسی است از عَلَم که نمادی از پیوند سنت و مدرنیته به شمار میرود. در لایه دوم یک سری آینه وجود دارد که کنار هم قرار گرفتهاند و زیر همه آنها نقاشی است. در این نقاشیها اپیزودی از صحنههای مختلف کربلا آمده که با هر سنی و هر گرایشی، حتی اگر با خود کربلا زاویه داشته باشی، کنار این آینهها قرار میگیری و اشک میریزی؛ چون عبارت «یا لیتنا کنا معک» را بدون آنکه گلدرشت نوشته شده باشد، حس میکنید. در واقع این حس را دارید که هر آدمی با هر رنگ و قیافهای، هر تیپ و تفکری کنار مفهوم عاشورا میتواند معنا داشته باشد.
این دکور، طوری طراحی شده که در شرایط خاموشی هیأت، تبدیل میشود به ضریح زیبای سیدالشهدا علیهالسلام با انعکاسهایی عجیبی از نور و رنگ.