کسی که عمری با سردار عالمگیر، حاج قاسم سلیمانی بود و کنار او هم به شهادت رسید، این افتخار را به مهرواره هوای نو داده تا خانواده‌اش روز مراسم بروند بالای سن و در رشته‌ای که متبرک به نام شهید سلیمانی است، تقدیر شوند. شهید حسین پورجعفری، زاده شده به سال 1345 در شهرستان گلباف استان کرمان، عضو سپاه پاسداران و نیروی قدس و از جانبازان هشت سال دفاع مقدس، بیش از ۴۰ سال تا پای شهادت همراه و همراز سردار سلیمانی گام برداشت و سرانجام نیز در کنار فرمانده خود بامداد جمعه ۱۳ دی ماه ۱۳۹۸ در حمله تروریستی آمریکا در فرودگاه بغداد، همراه با دیگر همراهان ایرانی و ابومهدی المهندس معاون حشدالشعبی و تنی چند از اعضای حشدالشعبی به شهادت رسید.
او در تشییع و تدفین هم از مراد همیشگی‌اش فاصله نگرفت و با آئین تشییع پیکر شهید حاج قاسم سلیمانی در کرمان بدرقه شد.
به گفته همسر شهید پورجعفری، او در سال ۶۴ در هورالعظیم جانباز شد. روی یک پل با چند نفر دیگر، سنگر داشتند. بعد از 12 روز که روی آب بوده‌اند، به سمت مقر راه می‌افتند. دو قایق خودی به هم برخورد می‌کنند و حسین آقا که جلوی یکی از قایق‌ها بوده، پرت می‌شود توی آب و از ناحیه سر آسیب می‌بیند. بعد قایق از روی او رد می‌شود و کمرش می‌شکند. شهید میرحسینی و چند نفر دیگر فکر می‌کنند او شهید شده و جنازه‌اش را از آب بیرون می‌کشند. به خشکی که می‌رسند، او را روی برانکارد می‌گذارند تا به سردخانه ببرند. حسین، می‌شنیده که می‌گویند «تمام کرده!»، ولی نمی‌توانسته حرف بزند. با دست اشاره می‌کند که زنده است. سه ماه تمام کمرش توی گچ بود و یک ماه استراحت مطلق داشت.
همرزمان سردار شهید حسین پورجعفری از او به عنوان مخزن اسرار لشکر ۴۱ ثارالله و مَحَرم‌ترین فرد به سردار سلیمانی یاد می‌کنند؛ تا جایی که تلفن‌های خاص و قرار ملاقات و برنامه‌های ویژه حاج قاسم را نیز شهید پورجعفری هماهنگ می‌کرد.
او باوجود این که سال ۹۵ بازنشسته شده بود و می‌توانست در خانه بنشیند و استراحت کند، ولی با سردار شهید سلیمانی همراه ماند و با فرمانده خود نیز شهید شد.