بخش ارکان هیأت در مهرواره هوای نو، در چهار محور شاعر، مدیر هیأت، ستایشگر و سخنران، به بررسی چهار رکن محوری هیأت‌های کشور می‌پردازد. چهار رکن اساسی که قوام و استواری هیأت‌ها در گذر تاریخ، مبتنی بر مجاهده مخلصانه آنان بوده و هنوز هم هست.
شاعر هیأت، شاعری است که در طول عمر شاعری، فعال در حوزه شعر مناسب اجراء در هیأت بوده و آثار او مورد توجه و استفاده مداحان است و به «شاعر آیینی» معروف است. او ضمناً از اعضاء هیأت و منتسب به هیأت هم هست که البته هیأت داوران این موضوع را تشخیص می‌دهند.
شعر موزون در قالب‌های متنوع اعم از کلاسیک و نو که توسط شاعر هیأت سروده شده و طی سال ۱۴۰۱ در هیأت اجرا شده است.
شعر نوحه و یا شعر سرود مناسب مراسم عزاداری یا تولد اهل‌بیت علیهم‌السلام و فرزندان و موالیان آنان که مبتنی بر نغمه، توسط شاعر هیأت سروده شده و در مراسم سال ۱۴۰۱ در هیأت خوانده شده است.
مسئول هیأت کسی است که متولی اصلی پیگیری و اداره أمور هیأت است. مشخص است که هر هیأت، ارکان و بخش‌های مختلفی دارد که نیازمند هماهنگی هستند؛ این هماهنگی بین واحدهای مختلف هیأت و خدام آن، بر عهده مسئول هیأت است. به طور کلی اگرچه عملکرد مناسب یک هیأت، تنها برعهده مسئول هیأت نیست و جمع زحمات تمام خدّام آن هیأت است، اما مسئول هیأت مانند نخ تسبیح، وظیفه دور هم جمع کردن خدّام و هماهنگی نهایی را برعهده دارد. به کسی می‌توان «مدیر هیأت» گفت که دغدغه شبانه‌روزی هیأت را دارد و همه توان خود را صرف پیشبرد هیأت می‌کند.
در این رشته، عملکرد ویژه و برجسته مسئول یک هیأت به نمایندگی از آن هیأت و به عنوان بازتاب اقدامات جمع خدّام آن هیأت مورد بررسی قرار می‌گیرد.
حوزه ستایشگران اهل بیت علیهم السلام و مداحان، عرصه تخصصی و گسترده‌ای است که قدمتی به اندازه خود هیأت‌ها و تشکل‌ها دارد. ستایشگری اعم از شاعری، نغمه‌سرایی و یا مداحی، پیشانی و محل نمود بسیاری از هیأت‌هاست و این نغمه‌ها و مدح‌ها هستند که در گذر تاریخ همچنان در اذهان می‌مانند و بر هر کوی و برزنی سالیان سال گوش‌نوازند.
منظور، استفاده مداح از شعرهایی است که چه در مدح و حماسه و احساسات و چه در مرثیه شأن ذوات مقدسه در آن رعایت شده باشد که طبیعتا این امر به تسلط مداح بر ادبیات برمی‌گردد و از طرفی ارزش ادبی شعر نیز باید لحاظ شود.
در این بخش تسلط بر اجرای نوحه و آشنایی با نغمات و دستگاه‌ها و اجرای زیبا در جلسات مطرح است.
اولین مرحله، خوانش درست خود دعاست و بعد، لحن مرتبط با مضمون دعا و استفاده از روایات، داستان‌ها و روضه‌های مرتبط با مناجات.
افرادی که در مداحی پایبند به نوحه‌ها و خوانش های سنتی، مانند پیش منبر‌خوانی، ردیف خوانی، چهارپایه‌خوانی و... هستند، همچنین مداحی‌های مربوط به نواحی مختلف کشور که به صورت سنتی و خاص همان ناحیه است در این قسمت داوری می‌شود.
تبلیغ، رسایی و رسانگی عالمانه، روشنگرانه و هنرمندانه است و مُبلّغ، رسانه ارزش‌ها، فضیلت‌ها و مرزبان آگاه و بصیر حریم دین است.
دل نوجوان مثل زمین آماده و بدون کشت است که هر بذری در آن افکنده شود، به سرعت رشد خواهد کرد. بخش عمده‌ای از پیروزی‌ها، شکست‌ها و نابسامانی‌های بزرگسالی در تربیت دوره کودکی و نوجوانی ریشه دارد. آن سخنوری که با تصویرگری زیبا از مباحث عمیق دینی و فطری، نوجوان را عاقلانه و عاشقانه یاری می‌کند، مورد نظر این بخش خواهد بود.
با توجه به معضلات تنظیم روابط خانوادگی بین والدین و فرزندان و بین همسران، این مباحث مورد توجه قرار می‌گیرند. ضمن این‌که موضوع خانواده قالب مناسبی برای طرح معارف اخلاقی و احکام شرعی و سعادت انسان است که مدنظر این رشته رقابتی خواهد بود.
زبان‌شناسی و مخاطب‌شناسی از مهم‌ترین ابعاد تبلیغ بین‌المللی است. در نظام جمهوری اسلامی، یکی از مهم ترین کارهای بزرگ و مهم این است که هر کسی در هر نقطه‌ای قرار دارد تلاش کند تا اسلامِ طرفدار مظلوم و ظلم‌ستیز را به بشریت معرفی کند. آشنایی با جغرافیای مخاطب، شناخت علاقه‌مندی‌های او و شیوه دعوت آنان به معارف اهل‌بیت علیهم‌السلام، ملاک‌های داوری این بخش خواهند بود.
بانوان سخنران انگیزه آگاهانه‌ای برای رشد و تعالی سایر زنان دارند که عصاره این حس ناب و شایسته در مهرواره هوای نو به داوری گذاشته می‌شود؛ به ویژه این‌که عده‌ای از خانم‌های تحصیلکرده و زنان مؤثر جامعه مذهبی به سخنوری و خطابه در جلسات بانوان مشغول‌اند که مهرواره هوای نو از توجه ویژه به آنان غفلت نکرده است.